احتمال قبولی
زماني بود كه آموزش نسل جديد به صورت غير رسمي و زير نظر والدين و بخصوص براي پسران به وسيله پدر انجام مي شد. بعد از گذشت ساليان دراز، آموزش تا حدودي منسجم تر و تحت برنامه مشخص تري به وسيله بزرگان و ريش سفيدان قوم انجام مي شد و محتواي اين آموزشها، آداب و رسوم نسل قبل و همچنين ضرورتهاي حرفه اي به نسل جديد بوده كه البته اين ضرورتهاي شغلي از حد آموزش انجام كار به روش سنتي پدران تجاوز نمي كرد. آنچه در قالب اين آموزشها به نسل جديد منتقل مي شد آميخته با زندگي عملي روزمره آنان بود و لذا نهايتاً مستقيم و يا غيرمستقيم افراد آنچه را قرار بود ياد بگيرند مي آموختند.
بقیه در ادامه مطلب
.
.
.